Το ντοκιμαντέρ «Bombing Brighton: The Plot to Kill Thatcher» εστιάζει στην αποτυχία της Μάργκαρετ Θάτσερ να κατανοήσει τα ζητήματα που οδήγησαν στην βομβιστική επίθεση που στόχευε την ίδια. Η ταινία, σε σκηνοθεσία Guy King, εξετάζει την δυναμική που προηγήθηκε της έκρηξης, εστιάζοντας κυρίως στον Patrick Magee, τον βομβιστή του Μπράιτον, ο οποίος το 1984 τοποθέτησε εκρηκτικό μηχανισμό στο hotel Grand κατά τη διάρκεια του συνεδρίου του Συντηρητικού κόμματος, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους πέντε άνθρωποι.

Ο Magee, πρώην μέλος του Προσωρινού IRA, μετατράπηκε σε κατασκευαστή βομβών μέσω της ριζοσπαστικοποίησής του μετά από επώδυνες εμπειρίες, όπως η Ματωμένη Κυριακή στο Ντέρρυ το 1972, όπου ο βρετανικός στρατός κακοποίησε πολλούς καθολικούς εθνικιστές. Η ταινία παρέχει μια βαθύτερη ματιά όχι μόνο στη δράση του Magee, αλλά και στο πολιτικό κλίμα της εποχής, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών και των επιλογών που είχαν οι εμπλεκόμενοι.

Στη διάρκεια του προγράμματος, οι απόψεις των πολιτικών προσώπων, περιλαμβανομένων των δηλώσεων του Τζον Γκάμερ, πρώην προεδρεύοντος του Συντηρητικού κόμματος, αποκαλύπτουν τις αντιφάσεις που δημιουργήθηκαν από τη χρήση βίας και το ηθικό διλήμματα που αυτή η κατάσταση γέννησε. Ο Γκάμερ ισχυρίζεται ότι η διαπραγμάτευση με μη κρατικούς φορείς που καταφεύγουν σε δολοφονίες είναι αδύνατη, ενισχύοντας τη θέση ότι η Θάτσερ είχε την υποχρέωση να αντισταθεί στις τρομοκρατικές επιθέσεις.

Το ντοκιμαντέρ αντλεί ιδιαίτερη σημασία από τις προεκλογικές στρατηγικές της Θάτσερ. Μετά την εκλογική της νίκη το 1979 και την επακόλουθη εκστρατεία κατά του IRA, η Θάτσερ δήλωσε ότι η «δημοκρατία» θα νικήσει τη βία. Αρνήθηκε να δείξει οποιαδήποτε επιείκεια κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας του Bobby Sands το 1981, γεγονός που οδήγησε στο θάνατο αρκετών κρατούμενων.

Η ταινία περιλαμβάνει και τη μαρτυρία της Jo Berry, κόρης του Anthony Berry, ο οποίος σκοτώθηκε κατά την επίθεση στο Μπράιτον. Η συνάντησή της με τον Magee μετά την αποφυλάκισή του το 1999 δείχνει τις πολύπλοκες διαδικασίες της συγχώρεσης και της αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε θύματα και θύτες.

Ο Magee αποφεύγει να απαντήσει σε λεπτομέρειες σχετικά με τη διαδικασία της επίθεσης, επικεντρώνοντας την προσοχή σε ζητήματα που αφορούν τη βία και τις συνέπειές της. Ο ίδιος αναφέρθηκε στη χρήση όπλων από τους πολιτικούς και την ευθύνη που αυτή συνεπάγεται.

Η ταινία προσεγγίζει αυτά τα ζητήματα με ευαισθησία και βάθος, δημιουργώντας μια συγκλονιστική αντανάκλαση για την πολιτική και την προσωπική ευθύνη.

Πηγή: tanea.gr