Η Σύλβια Πλαθ, η οποία γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1932, αντιμετώπισε με θάρρος τις πολλές απορρίψεις των εκδοτών, αλλά και την προσωπική της απελπισία, συμπεριλαμβανομένου του πληγωμένου της έρωτα. Ήταν μια ποιήτρια που εδραίωσε τη θέση της σε ένα ανδροκρατούμενο λογοτεχνικό περιβάλλον, αν και ο Τύπος δεν την υποστήριξε όσο θα έπρεπε.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1963, μια νοσοκόμα βρήκε τη Σύλβια Πλαθ νεκρή στο διαμέρισμά της στο Λονδίνο. Η ποιήτρια είχε αυτοκτονήσει ανοίγοντας το γκάζι και οι τελευταίες της πράξεις περιλάμβαναν την προετοιμασία για τα δύο παδιά της, αφήνοντας τους τρόφιμα για να βρουν όταν ξυπνήσουν. Ο θάνατός της, παρόλο που σημειώθηκε σε ορισμένες εφημερίδες, δεν προκάλεσε την αναγνώριση που της άξιζε και η οικογένεια επιχείρησε να μην τον διαφημίσει ιδιαίτερα.

Η Σύλβια Πλαθ είχε αποξενωθεί από τον σύζυγό της, Τεντ Χιουζ, ο οποίος είχε σχέση με μία άλλη γυναίκα. Στις 28 Δεκεμβρίου 1962, μόλις λίγες εβδομάδες πριν από τον θάνατό της, το μυθιστόρημά της "Ο Γυάλινος Κώδωνας" απορρίφθηκε από τον εκδοτικό οίκο Knopf, ενισχύοντας την αίσθηση της αποτυχίας που την κυρίευε.

Το "Ο Γυάλινος Κώδωνας", που δημοσιεύτηκε στην Αγγλία το 1963, αργότερα αναγνωρίστηκε ως ένα κλασικό στη λογοτεχνία και απέφερε στους αναγνώστες την προσωπική της ιστορία και τις κρίσεις που είχε βιώσει. Η διάσημη ποιητική της συλλογή "Άριελ", την οποία ολοκλήρωσε λίγες εβδομάδες πριν από τον θάνατό της, καθόρισε τη λογοτεχνική της φήμη.

Η παιδική της ηλικία στη Βοστώνη σημαδεύτηκε από τον θάνατο του πατέρα της, γεγονός που βύθισε την Πλαθ σε κρίσεις κατάθλιψης και την πήγε σε μια ζωή ανεπίσημων ψυχιατρικών θεραπειών. Μετά την αποφοίτησή της από το Smith College, πειραματίστηκε με την εφηβική της ταυτότητα μέσω του λογοτεχνικού κόσμου που την περιέβαλλε και έβαλε τον εαυτό της σε διαδικασίες που πολλές φορές την οδήγησαν στα όρια της ψυχικής της υγείας.

Η δημόσια γοητεία γύρω από τον θάνατό της έχει συνδεθεί με τη φήμη της ως ποιήτρια, μια αντίθεση που παρέμεινε και μετά τον θάνατό της, επηρεάζοντας μάλιστα και την οικογένειά της. Ο γιος της, Νίκολας, πήρε τη δική του трагική τροπή το 2009, στοιχειώνοντας ακόμη περισσότερο την κληρονομιά της.

Μέσα από το έργο της, η Σύλβια Πλαθ κατάφερε να αποτυπώσει την ανθρώπινη εμπειρία, τις εσωτερικές της μάχες και τις κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετώπισε, καθιστώντας έτσι το έργο της διαχρονικό και ηχηρό για τις επόμενες γενιές.

Πηγή: tanea.gr