Λένε οι Πασόκοι, και αναστατώνομαι, ανθούν οι Πασόκοι και γυρνάει το μυαλό μου. Συζητώντας για τον Νίκο Ανδρουλάκη, αισθάνομαι ότι η κατάσταση είναι σχεδόν τρελή – όπως υπαινίσσεται (σε παράφραση) ο Διονύσης Λαυράγκας, ο οποίος μαζί με τους αδελφούς Λαμπελέτ είναι θεμελιωτές του Ελληνικού Μελοδράματος. Μετά από μια κομψή διαδικασία, ο Ανδρουλάκης επανεξελέγη με επιτυχία, αφήνοντας πίσω όσους είχαν “μομφάς υπό σπλάχνων” να αναρωτιούνται πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Σημαντικό είναι να θυμόμαστε ότι η ενότητα είναι πάντοτε ευεργετική, ακόμα και αν κάποιοι, κυρίως οι από το ΣΥΡΙΖΑ, δεν φαίνεται να το αντιλαμβάνονται.

Η εύτακτη εκλογική παρουσία του Ανδρουλάκη φανερώνει μια πραγματικότητα που πολλοί από τους υποψηφίους δεν κατάφεραν να αποδεχτούν – οι κακές επιδόσεις τους προήλθαν από την ελλιπή κατανόηση της ψυχολογίας των ψηφοφόρων. Δυσκολεύτηκαν να αντιληφθούν την ατμόσφαιρα του δικού τους κόμματος και έτσι δεν μπόρεσαν να συνομιλήσουν με την πραγματικότητα που βιώνουν οι εκλογείς. Ο Λένι ο Βρωμόστομος είχε πει: «Ο προοδευτικός καταλαβαίνει τους πάντες, εκτός από εκείνους που δεν τον καταλαβαίνουν».

Αναφορικά με την οικογένεια Παπανδρέου, είναι απορίας άξιον πώς δεν μπόρεσαν να αξιολογήσουν ορθά την κατάσταση, ποιοι είναι οι γύρω τους και πού ακριβώς βρίσκονται. Αυτή η ανακολουθία προκαλεί αναδρομικές σκέψεις για την πορεία του κόμματος και τις επιλογές του.

Η δημοκρατία είναι έτσι κι αλλιώς ένα παιχνίδι γεμάτο καραμπόλες, όπως μπορούμε να δούμε με την περίπτωση των οχτακοσίων ψήφων του Δούκα που επηρέασαν το αποτέλεσμα. Αν αυτές οι ψήφοι είχαν πάει στον Γερουλάνο, το σκηνικό θα ήταν σίγουρα διαφορετικό. Εντούτοις, η ενότητα που προβάλλει τώρα το κόμμα είναι επιτακτική – όλοι επιθυμούν να διατηρήσουν αυτή την επαναφορτιζόμενη συλλογικότητα, τουλάχιστον για την ώρα.

Ο Ανδρουλάκης έχει την αποστολή να μεταστρέψει τη νοοτροπία των ψηφοφόρων που επιλέγουν τους αντιπάλους του. Οι πολιτικές στρατηγικές δεν είναι απλές, και η καταδίκη του αντιπάλου χωρίς πολιτικό ή κοινωνικό σκεπτικό δεν φέρνει αποτελέσματα. Είναι καιρός να προσαρμοστεί το μήνυμα και οι τακτικές του κόμματος, ενώ η κοινωνική πραγματικότητα απαιτεί μεταρρυθμίσεις και νέες ιδέες.

Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αφόρητη και δεν μας επιτρέπει να παραμένουμε στις ψευδαισθήσεις. Η ανησυχία για τη σταθερότητα, η παγκόσμια επικαιρότητα και οι κρίσεις στην Ουκρανία και τη Γάζα μας υπενθυμίζουν πόσο ευάλωτοι είμαστε. Αυτές οι σκέψεις προκαλούν αβεβαιότητα – μπορεί ο ήλιος να ξαναμεθύσει; Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί αυτή η κατάσταση καθώς η ιστορία προχωρά.

Εν τω μεταξύ, η επιστροφή του Δούκα συνιστά ένα σημαντικό βήμα – μια επιστροφή στην καθημερινότητα του κόμματος. (Πηγή: tanea.gr)