Πρόσφατα, παρακολούθησα την απονομή του βραβείου «Νίκος Νικηφορίδης» στον Αλέξη Τσίπρα και η εικόνα που αντίκρισα προξένησε μελαγχολία. Ο Τσίπρας φαίνεται να έχει επιβαρυνθεί, όχι τόσο σωματικά, όσο ψυχικά. Στην προσωπική του έκφραση διακρίνεται μια αλλαγή, που φαίνεται να έλαβε χώρα λίγο πριν από τα πενήντα του χρόνια. Αυτή η διαπίστωση είχε ακόμα πιο έντονη παρουσία αργότερα, όταν είδα μια φωτογραφία του από μια ανάρτηση πριν από δώδεκα χρόνια. Τότε, το 2012, ήταν 38 ετών και χρησίμευε ως ο πιο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το νεανικό του πρόσωπο ενσάρκωνε εκείνη την εποχή την αίσθηση του καινούργιου και του φρέσκου.

Με την πάροδο των χρόνων, μια σειρά από γεγονότα έχουν καθορίσει την εικόνα του Αλέξη Τσίπρα. Οι πολιτικές δοκιμασίες, όπως τα μνημόνια και οι εκλογικές αποτυχίες, καθώς και οι σημαντικές περιστάσεις της θητείας του, τον οδήγησαν σε μια διαδικασία εκφόρτωσης του παλιού του εαυτού. Αυτό που κάποτε ήταν το βασικό του ατού – η νεότητα του – έχει χάσει τη σημασία του. Η αρρενωπή του εικόνα και η δύναμη να εμπνέει έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε μια πιο απογοητευμένη εκδοχή του εαυτού του, καθώς φαίνεται να μην διαθέτει πλέον τα αναγκαία εφόδια για να προχωρήσει.

Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, η ικανότητά του να παρακινεί άλλους φάνηκε ισχυρή, αλλά η εντύπωση πως παρέμεινε ανενεργός στην ίδια του την πορεία ενισχύθηκε με το πέρασμα των χρόνων. Έχω την υποψία ότι δεν επιθυμεί να διεκδικήσει ξανά την εξουσία κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ιδιότητα του «πρώην πρωθυπουργού» του προσφέρει μια ιδιαίτερη θέση.

Εξετάζοντας την πολιτική του πορεία, αναρωτιέμαι αν τα πράγματα θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά. Αν δεν είχε βιαστεί, και είχε αφήσει άλλους να χειριστούν τα μνημόνια, θα είχε αποκτήσει περισσότερη εμπειρία και το πλεονέκτημα της χρονοβόρας ωρίμανσης. Επιπλέον, εάν δεν είχε καταφύγει στη δήλωση που προήλθε από τη μόδα της εποχής, θα μπορούσε ίσως να διατηρήσει μια διαρκή πολιτική παρουσία.

Αυτές οι σκέψεις ενισχύονται από την πορεία του Τσίπρα στην ΚΝΕ και τη σημαντική του ικανότητα να κατανοεί την πολιτική δυναμική. Ωστόσο, η επιλογή του Κασσελάκη, παρά τις επιφυλάξεις, φαίνεται να έχει αποδυναμώσει την προσωπική του θέση στην πολιτική σκηνή. Πηγή: tanea.gr