Ο Frank Winnold Prentice ήταν 23 ετών όταν εντάχθηκε στο πλήρωμα του Τιτανικού ως βοηθός αποθήκης. Ο νεαρός άνδρας είχε φτάσει στο πλοίο στις 4 Απριλίου 1912, μόλις 10 ημέρες πριν από την τραγική του σύγκρουση με παγόβουνο. Επιβιβάστηκε στις 10 Απριλίου, και η ιστορία του από εκεί και πέρα είναι καλά γνωστή.

Όταν το πλοίο χτύπησε το παγόβουνο, ο Frank ανέβηκε στο κατάστρωμα και βοήθησε τους επιβάτες να επιβιβαστούν στις σωσίβιες λέμβους, εφόσον έγινε σαφές ότι ο Τιτανικός θα βυθιζόταν. Όταν μόνο δύο σωσίβιες λέμβοι είχαν απομείνει, ο Frank συζήτησε με δύο άλλα μέλη του πληρώματος για τις επόμενες ενέργειές τους. Τελικά, οι άνδρες αποφάσισαν να πηδήξουν στη θάλασσα, με τον Frank να αποφεύγει οριακά τις προπέλες κατά τη βουτιά του στο νερό.

Το ρολόι τσέπης του, που είχε μαζί του μετά την καταστροφή, σταμάτησε περίπου εκείνη τη στιγμή, κολλώντας στις 2:20 π.μ. Ο Frank διασώθηκε από τη σωσίβια λέμβο 4, η οποία είχε παραμείνει κοντά στον Τιτανικό για να μαζέψει επιζώντες. Μια επιβάτις, η Βιρτζίνια Εστέλ Κλαρκ, του προσέφερε ένα μανδύα, γνωρίζοντας ότι ο Frank είχε βοηθήσει να φορέσει σωσίβιο και να μπει στη βάρκα νωρίτερα, κάτι που θεωρεί ότι “πιθανώς του έσωσε τη ζωή”.

Αργότερα στη ζωή του, ο Frank περιέγραψε την εμπειρία του στο Τιτανικό σε μια συνέντευξη στο BBC, λέγοντας ότι η πρόσκρουση ήταν σαν να φρενάρει ένα αυτοκίνητο. “Ήταν σαν να πατάς τα φρένα και αυτό ήταν όλο, σταμάτησε”, ανέφερε, προσθέτοντας ότι την ώρα εκείνη ο ουρανός ήταν καθαρός και η θάλασσα ήρεμη, γεγονός που τον έκανε να μην κατανοεί την κατάσταση. Τόνισε ότι πολλές περισσότερες ζωές θα μπορούσαν να είχαν σωθεί, καθώς οι πρώτες σωσίβιες λέμβοι δεν είχαν πολλούς επιβάτες, καθώς οι άνθρωποι φοβόντουσαν να κατέβουν. Αν είχαν βγει όλες οι σωσίβιες λέμβοι, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί έως και 1178 άτομα, ενώ τελικά μόνο 705 επιβίωσαν από το ναυάγιο.

Πηγή: tanea.gr